32اخلاقى خود را به من تعليم مى‌كرد و دستور مى‌داد كه از آن پيروى كنم. 1و امّا دومين قسمت از زندگانى على عليه السلام را مى‌توان از بعثت تا هجرت به مدينه جستجو كرد كه حدود سيزده سال است. نخستين افتخار على عليه السلام در اين دوران پيشگامى او در پذيرش اسلام است. برادران اهل سنت در اين باره مى‌گويند: حضرت محمد صلى الله عليه و آله روز دوشنبه به نبوّت مبعوث شد و على عليه السلام فرداى آن روز (سه شنبه) با او نماز خواند. 2خود حضرت در همان خطبۀ قاصعه مى‌گويد: آن روز، اسلام جز به خانۀ پيامبر صلى الله عليه و آله و خديجه عليها السلام راه نيافته بود و من سومين نفر آنها بودم. نور وحى و رسالت را مى‌ديدم و بوى نبوت را مى‌شنيدم. 3پيامبر اسلام به مدت سه سال از دعوت عمومى خوددارى نمود و پس از سه سال فرشتۀ وحى نازل شد و به ايشان ابلاغ شد تا دعوت همگانى خود را از طريق دعوت خويشان و بستگان آغاز نمايد.
پس از دعوت رسول خدا صلى الله عليه و آله سكوتى مطلق، آميخته با بهت و حيرت بر همه سايه افكند، على عليه السلام كه در آن روز بيش از 15 سال نداشت سكوت را در هم شكست و برخاست و رو به پيامبر كرد و گفت:
«اى پيامبر خدا من تو را در اين راه يارى مى‌كنم.»