22به هم نزديك شوند.
هر چند به نظر مىرسد اين شيوۀ تقريب، از آن حيث كه جنبۀ گفتوگو و صورت نظرى دارد، صرفاً در ميان خواصّ امّت و صاحبنظران اسلامى قابل طرح است وشامل عوام مسلمين نمىشود، امّا ترديدى نيست كه وجود چنين نگرشى در ميان خواص امّت به روى نگرش عوام مسلمان كه سخت تحت تأثير علما و فضاى حاكم بر جامعۀ خويش هستند، تأثيرى ژرف مىگذارد و در عمل به ايجاد حسّ تفاهم و مداراى مذهبى در ميان عموم مسلمين مىانجامد.
گسترش احساس اخوّت اسلامى، همزيستى مسالمتآميز و احترام به ديدگاههاى يكديگر ثمرۀ روحيۀ حاكم بر علماى امّت و تقريب مذاهب اسلامى به معناى