69كسانى قرار مى‌دهيم كه ارادۀ برترى‌جويى در زمين و فساد را ندارند و عاقبت نيك، براى پرهيزكاران است».
آيا رسول خدا (ص) كسى را كه اهل شورش و فساد است، بهشتى مى‌داند و برخلاف قرآن حرف مى‌زند؟
آيا حسين همان كسى نيست كه رسول خدا(ص) درباره‌اش فرمود:
«حُسَينٌ مِنّي وَاَنَا مِن حُسَين احَبَّ اللهُ مَن احَبَّ حُسَيناً». 1
اگر شما فقط به معناى همين يك حديث پى مى‌برديد، هرگز دربارۀ قيام حسين چنين حرفى را نمى‌زديد؛ زيرا رسول خدا(ص) در اين كلام پرمحتوا حق مطلب را ادا نموده است. از طرفى فرمود: حسين از من است، تا ميزان پيوستگى او را به خود نشان دهد؛ وگرنه همه مى‌دانستند كه او نوۀ پيامبر است. از طرف ديگر فرمود: من از حسينم، يعنى بقاى من و مكتبم به حسين است. به همين جهت در ادامه فرمود: خداوند كسى كه حسين را دوست بدارد دوست مى‌دارد. آيا خداوند فرد قدرت‌طلبى را كه براى كسب قدرت اقدام به شورش مى‌كند دوست دارد؟ و حال آن‌كه در قرآنش خبر داده كه مفسدان را دوست ندارد: «و