35با محمد بن سعود، جد اعلاى خاندان سعودى به وجود آورد، توانست حكومت سرزمين عربستان را از تحت سيطرۀ عثمانى‌ها خارج نموده و مكه و مدينه را كه توسط شرفاء؛ يعنى سادات از نسل پيامبر(ص) اداره مى‌شد، از دست آنان خارج نمايند. آن‌چه كه قابل توجه است، عقايد آنان نسبت به اعمال و رفتار مسلمانان است كه آنان را در برابر ساير مسلمانان قرار داده و از آنان جدا مى‌كند؛ زيرا محمد بن عبدالوهاب عقيده داشت كه:

1. توسل به بزرگان حتى انبيا و اوليا شرك و كفر است؛

2. ساختن گنبد و بارگاه حرام است؛

3. نماز خواندن در كنار قبور انبيا و بيت‌الله حرام است؛

4. به زيارت قبور رفتن حرام است؛

5. چراغ روشن كردن بر روى قبور حرام است و...

آن‌ها به همين بهانه بارگاه امامان بقيع(عليهم السلام) و ساير شهدا را خراب كردند و تمامى آثار اسلامى به جا مانده از صدر اسلام را به نابودى كشاندند. آن‌ها حتى به كربلا و نجف هم حمله كردند تا آن‌ها را منهدم نمايند و حتى مى‌خواستند قبر پيامبر(ص) را نيز از بين ببرند؛ اما از ترس شورش عمومى مسلمانان، از اين كار دست كشيدند.