57امّا در اين ميان آيه‌اى در سورۀ شورى وارد شده است كه از مردم دعوت مى‌كند كه پاداش رسالت پيامبر را در نظر گرفته و آن را ادا كنند و اين پاداش چيزى جز مودّت و دوستى نسبت به ذى القرباى پيامبر(ص) نيست كه خداوند از رسولش خواسته است آن را به اطلاع همگان برساند.
امّا مصداق « قربى » در آيۀ واقع در سورۀ شورى چه كسانى هستند؟
برخى مانند ابن كثير با نقل سخنى از ابن عبّاس كلمۀ « قربى » را بر قريش تطبيق داده و متعرّض شده‌اند كه خانواده‌اى در قريش نبود، مگر آنكه بين او و رسول خدا(ص) پيوندى برقرار بود. 1 ابن كثير خود كلمۀ « قربى » را به معناى مصدرى در نظر گرفته و آيه را چنين تفسير كرده است
«بگو اى پيامبر من در قبال رسالتم از شما مزدى نمى‌خواهم لكن به سبب قرابتى كه بين من و شما وجود دارد، مرا آزار مكنيد». 2 در مقابل، برخى ديگر از مفسران، مانند زمخشرى و فخر رازى « القربى » را به معناى خويشان پيامبر(ص) گرفته و مصداق آن را بر على،فاطمه، حسن و حسين(ع)منطبق