49مسجدالحرام را همانند (كار) كسى قرار داديد كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد كرده است؟ اين دو، هرگز نزد خدا مساوى نيستند و خداوند گروه ظالمان را هدايت نمى‌كند.»
اين آيه به آيۀ سقايت يا آيۀ مفاخره معروف است. شأن نزولى دارد كه مفسّران شيعه و قريب به اتفاق مفسّران اهل سنّت به نقل آن پرداخته‌اند به اين صورت كه روزى دو تن از بزرگان قريش به نام‌هاى طلحۀ بن شيبه يا شيبه و عباس بن عبدالمطلب با هم سخن گفته و به تفاخر نسبت به يكديگر مشغول بودند. عباس مى‌گفت من داراى امتيازى هستم كه كسى از آن بهره ندارد و آن آب دادن به حجّاج است. در مقابل شيبه مى‌گفت من كليددار خانۀ‌خدا و تعمير كنندۀ‌آن هستم. در اين هنگام على(ع) وارد شد و چون در جريان اين افتخارات قرار گرفت رو به آنان كرد و گفت «من در مقابل شما حيا مى‌كنم. اما بايد بگويم كه با اين سن كم، افتخارى دارم كه شما از آن بى‌بهره‌ايد» آنها پرسيدند چه افتخارى؟ حضرت فرمود «من با شمشير با شما جهاد كردم تا به خدا و رسول او(ص) ايمان آوريد.» 1 و مطابق روايت ديگر على(ع) پس از مشاهدۀ تفاخر آن دو به يكديگر، گفت «نمى‌دانم شما چه