47با آزادى در مسجدالحرام رفت و آمد كنند و واضح است كه اعلام چنين پيامى - آن هم به صورت علنى - تا چقدر مهم و مخاطره آميز بوده است. آنچه در اين ماجرا از اهميت برخوردار است مسألۀ توانايى بر انجام چنين مأموريتى است كه تنها در عهدۀ رسول خدا(ص) يا مردى
از وى قرار داده شده است و تعبير «رجل منك» اشاره بر همين مطلب دارد.
براى آن كه حقيقت اين تعبير روشن گردد در مقام توضيح بايد گفت كه در عهد جاهليت قرارها و پيمان‌هايى بين افراد و قبايل عرب منعقد مى‌گرديد كه هر كدام حقوق و تعهداتى را براى طرفين پيمان به وجود مى‌آورد. مثلاً اگر شخصى خطاب به ديگرى اين جمله را به زبان مى‌آورد كه « انت منّى و انا منك » وى با ذكر اين جمله در واقع اتصال روحى و معنوى خود را نسبت به او اعلام كرده بود و بر اساس چنين تعبيرى طرفين متعهد مى‌شدند كه مواقع خطر به حمايت از يكديگر برخيزند و از هيچ گذشت و فداكارى نسبت به همديگر فروگزار نكنند و چنانكه مى‌دانيم ميان پيامبر و على(ع) چنين نسبتى برقرار گرديد و بر اساس همين تعهد بود كه على(ع) در شب هجرت پيامبر(ص) در بستر آن حضرت قرار گرفت تا آن حضرت به مدينه مهاجرت كند و يا در تمام جنگ‌ها دفاع از پيامبر(ص) را نصب العين خود قرار