14

سرود وصال

گفتم: كه روى خوبت، از من چرا نهان است

گفتا: تو خود حجابى، ورنه رخم عيان است

گفتم: كه از كه پرسم، جانا نشان كويت

گفتا: نشان چه پرسى، آن كوى بى نشان است

گفتم: مرا غم تو، خوشتر ز شادمانى

گفتا: كه در ره ما، غم نيز شادمان است

گفتم: كه سوخت جانم، از آتش نهانم

گفت: آن كه سوخت او را، كى ناله و فغان است

گفتم: فراق تا كى؟ گفتا كه تا تو هستى

گفتم: نفس همين است، گفتا سخن همان است

گفتم: كه حاجتى هست، گفتا بخواه از ما

گفتم: غمم بيفزا، گفتا كه رايگان است

گفتم: ز فيض بپذير، اين نيم جان كه دارد

گفتا: نگاه دارش، غمخانۀ تو جان است

شوق مهدى (عج)، فيض كاشانى، ص 74