47
پ
پرحرفى
انسان‌هاى پُرگو، مخزن سخنان پوچ و بى‌ارزشند.
آنان براى اينكه رشته سخن را از دست ندهند، مى‌كوشند بى‌انديشه و ناسنجيده، مطالبى را بر زبان آورند. بدين ترتيب، شنوندگان نه تنها به سخنان او توجه نمى‌كنند، بلكه با ناراحتى و تنفر، هر لحظه منتظرند كه سخنان او پايان پذيرد تا دمى بياسايند. از آن پس نيز سعى مى‌كنند كه از هم‌نشينى با او بپرهيزند.
بنابراين، انسان بايد در سخن گفتن، اعتدال را رعايت كند تا به لغزش دچار نشود و دل‌زدگى ديگران را فراهم نسازد. پيامبر ارجمند اسلام مى‌فرمايد:
من كثر كلامه كثر سقطه . 1
هر كس كلامش زياد باشد، لغزشش نيز زياد مى‌شود.