36هرگز نمى‌توان از رحمت پروردگار بزرگ و بخشنده قطع اميد كرد. گناه هر قدر بزرگ باشد، هرگز از رحمت بى‌پايان الهى بزرگ‌تر نيست. ازاين‌رو، نااميدى از رحمت خداوند، گناهى بزرگ شمرده شده است. پس انسان مسلمان بايد در خوف و رجا باشد. از يك سو، به آمرزش الهى اميدوار باشد و از سوى ديگر، از گناه خود بترسد و به توبه و استغفار روى آورد. باشد كه درهاى رحمت حضرت حق بر وى گشوده شود و مورد آمرزش قرار گيرد. پيامبر بزرگ اسلام مى‌فرمايد:
ألفاجر الراجى لرحمة الله تعالى أقرب منها من العابد المقنط. 1
بدكارى كه به رحمت خدا اميد دارد، از عابد نااميد، به خدا نزديك‌تر است.