52دو گروه بزرگ و با اهميت اخوان‌المسلمين و القاعده را كه اولى گرايش سلفى معتدل و دومى گرايش سلفى افراطى با مشخصۀ ضد شيعى دارد، مورد بررسى اجمالى قرار خواهيم داد.
اگر چه در اين بخش ما از گروه نخست به اختصار ياد خواهيم كرد و نوع نگاه جمهورى اسلامى ايران به آنان را مورد ارزيابى قرار خواهيم داد. باز هم به دليل تناسب موضوع، بحث اصلى را به دو گروه اخوان و القاعده اختصاص مى‌دهيم و منافع جمهورى اسلامى ايران را در چگونگى برخورد با اين دو گروه بررسى خواهيم كرد:
1. حزب‌الله
جنبش حزب‌الله از بدو تشكيل خود در سال 1361 تاكنون تنها يك اثر مكتوب - كه بيانگر مواضع اين حزب باشد - انتشار داده است كه همانا اعلاميۀ اعلام موجوديت خود در سال 1363 و در سالگرد شهادت شهيد شيخ راغب حرب، در حسينيۀ شياح بيروت بوده است. لذا اين نامه سرگشاده را كه در يك كتابچۀ 48 صفحه‌اى تنظيم شده است مى‌توان منشور يا «مانيفست سياسى حزب‌الله» ناميد. همين كتابچه در واقع نوع نگاه و رويكرد ايران به حزب‌الله را به خوبى تبيين خواهد كرد:
اين نامه كه با آيه‌اى از قرآن آغاز و به شهيد راغب حرب و ساير شهيدان لبنان تقديم مى‌شود، حزب‌الله را ادامه دهندۀ راهى مى‌داند كه امام خمينى و انقلاب اسلامى ايران پيشتاز آن بوده‌اند. هم‌چنين حزب‌الله خود را يك سازمان شيعى اما بخش تفكيك‌ناپذيرى از پيكرۀ امت