37اگر نگاهى گذرا به مسافرت در گذشته داشته باشيم، بهخوبى مفهوم اين توصيهها را درك مىكنيم; زيرا درگذشته عوامل بسيارى; مانند بدى آب و هوا، نبود جادههاى مناسب، ناامنى در جادهها، نبود امكانات رفاهى و آب و غذا در طول مسير، نبود مركب مناسب و... جان مسافرانِ تنها را تهديد مىكرد، علاوه بر آن، ايجاد اضطراب و وحشت و در نهايت افسردگى، از ديگر نتايج سفرهاى فردى بود و پيشوايان معصوم براى پيشگيرى از اينگونه عوارض، به مردم توصيه كردهاند كه بهتنهايى مسافرت نكنند.
مشوّقان خوبىها
در سفر حج، دوستانِ ديندار و عاشقِ خداوند، در ترغيب و تشويق همراهان بهعبادت و بهرهورى بيشتر از سفر، سهم مؤثر و بهسزايى دارند. گاهى شيطان حاجيان را وسوسه نموده، بهخواب و استراحتِ بيشتر فرا مىخواند، ليكن دوست صميمى و ديندار، با رفتار و گفتار خوبِ خود، همسفران را به حركت واداشته، شيطان را در دستيابى به اهداف خود ناكام مىكند.
از اينرو، در روايات به مؤمنان توصيه شده تا دوستانى را براى خود برگزينند كه آنان را در انجام كارهاى مربوط به آخرت يار و ياور باشند.
رسول خدا (ص) فرمود:
«بهترين برادرت كسى است كه تو را به پيروى از خدا كمك نموده، از نافرمانى او بازدارد و تو را به خشنود ساختن او وادار كند.» 1