23امام مى‌دانست و فرزندان زهرا عليها السلام را بر فرزندان خويش مقدم مى‌داشت. وى پس از بازگشت كاروان آزادگان و سرافرازان حسينى به مدينه، به استقبال كاروانيان شتافت و پيش از هر چيز، از حسين عليه السلام سراغ گرفت و حتى از چهار فرزند دلاور و رشيد خود، سخنى نگفت. از اين رو، بيرق سوگ در عزاى فرزندان فاطمه عليها السلام برافراشت و بر آنان گريست و گفت: «همه فرزندانم و آن چه در زير اين آسمان كبود است، فداى حسين عليه السلام باد». ¹

6. خاستگاه تربيتى عباس عليه السلام

حضرت عباس عليه السلام در گستره‌اى چشم به جهان گشود كه رايحه دل‌انگيز وحى، فضاى آن را آكنده بود و در دامان مردى سترگ پرورش يافت كه بر كرانه‌هاى تاريخ ايستاده بود. عباس عليه السلام در محضر پدرى پرورش يافت كه پدرِ يتيمان شهر و غم‌خوار و هم‌زبان غريبان بود؛ پدرى مهربان كه يتيمان شهر را بر فرزندان خويش، مقدم مى‌دانست و لقمه‌هاى اشك آلود را با دست خود در دهان آنان مى‌نهاد تا گرد يتيمى بر چهره‌شان ننشيند.

عباس عليه السلام افزون بر پدر بزرگوار خويش، محضر سه