21
ه) حامى الظَعِينة
در لغت عرب، ظعينة از ريشه ظَعَنَ (كوچ كرد) گرفته شده و به معناى زن هودج‌نشين 1 است. اين لقب نيز پس از واقعه عاشورا به حضرت داده شد و به معناى پشتيبان زنان هودج‌نشين است؛ چرا كه دلگرمى زنان اهل حرم، به بازوى تواناى عباس عليه السلام بود.
علاوه بر لقب‌هاى ياد شده، القاب ذيل براى آن حضرت آمده است: شهيد 2، عبد الصالح، مستجار (پشت و پناه)، فادى (فداكار)، ضَيغَم (شير)، مُؤثر (ايثارگر)، ظَهر الولاية (پشتيبان ولايت)، طيار 3، اكبر 4، مواسى (ايثار كننده)، واقى (پاسدار)، ساعى 5 (تلاشگر)، صدّيق (راست‌گفتار و درست‌كردار)، بَطَل (گُرد)، اطلس (چابك و شجاع: در لغت به معناى رنگارنگ يا دو رنگ بوده 6 و كنايه از فرد زيرك و چابك است)، حامل اللّواء (پرچمدار) 7، صابر، مجاهد، حامى، ناصر. 8