53فلانى - كه منظورش بزرگان از اهل علم بوده و از دنيا رفتند - از كافران هستند؛ اگر شخصى به اين موارد شهادت مى‌داد، قبول مى‌كرد تا داخل در مذهبش شود.
او با صراحت، به تكفير امت، از صدراسلام تا سال 600 ق. مى‌پرداخت و هر كس را كه از او پيروى نمى‌كرد تكفير مى‌نمود، اگر چه آن شخص از پرهيزگارترين مسلمانان بود و خلاصۀ سخن اينكه: همگى را مشرك مى‌ناميد و خون و اموال‌شان را مباح مى‌دانست و ايمان را در پيروان خود، احتكار مى‌كرد 1.
4 . محمدبن عبدالوهاب، درود بر پيامبر خدا(ص) بعد از اذان را زشت مى‌شمرد و از ذكر درود بر پيامبر(ص) در شب جمعه و اينكه با صداى بلند بر روى منابر بر پيامبر(ص) درود بفرستند، نهى مى‌نمود و هركس از دستورش سرپيچى مى‌كرد، به‌شدت تحت تعقيب قرار مى‌گرفت. حتى وى فرد نابينايى را كه مؤذّن بود و بعد از اذان بر پيامبر خدا(ص) درود فرستاد، به قتل رسانيد. او فريبكارانه به يارانش القا مى‌كرد كه اين عمل من محافظت از حريم توحيد است. او بسيارى از كتاب‌هايى را كه در موضوع درود بر پيامبر(ص) بود؛ مانند دلائل الخيرات و ... به آتش كشيد. حتى به همين نيز اكتفا نكرد، بلكه بسيارى از كتب فقهى و تفسيرى و حديثى را كه