30
ب: مرز بندى بين شيعه و سنى
ابن تيميه معتقد است براى ايجاد تفرقه ميان مسلمانان و مرزبندى بين شيعه و سنى، سزاوار است كه از مستحبات وسنتهاى ثابت پيامبر اكرم(ص) دست برداشته و آن را كنار بزنيم.
او مى‌افزايد: اگر امرى مستحبى جزو شعار شيعه شود و به آن عمل كنند، مناسب است - پيروان ابن تيميه - به آن مستحب عمل نكنند؛ زيرا به عقيدۀ وى مصلحت تفرقه‌اندازى و مرز بندى براى تشخيص و شناخت شيعه از سنى و تمييز از همديگر، از مصلحت عمل به مستحبات و سنت ثابت شده در شرع اسلام، برتر و اولى است!
آنجا كه مى‌گويد:
«ومن هنا ذهب من الفقهاء، إلى ترك بعض المستحبات إذا صارت شعاراً لهم - أى الشيعة - فإنّه وإن لم يكن الترك واجباً لذلك، ولكن فى إظهار ذلك مشابهة لهم، فلا يتميز السنى من الرافضى، ومصلحة التميز عنهم لأجل هجرانهم ومخالفتهم أعظم من مصلحة هذا المستحب». 1ِ
آيا عمل كردن شيعه و پايبندى آنان به سنتها و مستحبات‌شرعى، نقطۀ ضعف وضدارزش‌شمرده مى‌شود!؟