66دعايى كه در اين آيه‌ها آمده، از زبان حضرت موسى(ع) است. آنچه او خواسته است، عبارت است از: «شرح صدر»، «آسانى امور»، «زبان گويا و فصيح».
شرح صدر، به معناى داشتن قوت قلب و ظرفيت و تحمّل بسيار براى شنيدن حرف‌هاى ديگران يا برخوردهاى نامناسب يا مصائب و سختى‌هاست و از ضرورت‌هاى مهم براى رهبران و مصلحان است. خداوند به پيامبر اكرم(ص) نيز، اين موهبت را عطا كرده بود: أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (شرح: 1).
موساى كليم مى‌دانست كه در راه رسالت خويش و دعوت فرعونيان، با سختى‌هايى روبه‌رو خواهد شد. ازاين‌رو، درخواست شرح صدر از خدا كرد و نيز از خداوند خواست تا كار او را آسان سازد و مشكلات را از سر راهش بردارد و زبانش را به نطق و سخن، گويا سازد تا لكنت زبانش - كه از دوران كودكى داشت - در دعوت فرعون به راه خدا، مشكل‌ساز نباشد.
از اين آيۀ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يٰا مُوسىٰ ؛ «اى موسى! خواسته‌ات به تو داده شد»، برمى‌آيد كه مشكل زبانى آن حضرت حلّ و زبانش گويا شد. 1بايد از خدا خواست تا در برابر سختى‌ها،