31بهشتيان، از جمله: صبر، صداقت، قنوت و عيادت، انفاق و استغفار در سپيده‌دمان را برمى‌شمارد.

خواسته‌هاى اين آيه عبارت است از:

1. آمرزش گناهان؛

2. نجات يافتن از آتش.

خداوند، آمرزنده است. پس آمرزش گناهان را هم، بايد از او خواست.

خداوند، مالك روز جزاست و حساب و كتاب بندگان و داورى روز قيامت، بر عهدۀ خود اوست و دوزخ را هم براى عقاب كافران و ستمگران و گنهكاران آفريده است. پس اگر رحمت او دستگير ما نشود و گناهان آمرزيده نگردند، گرفتار دوزخ خواهيم شد.

پس، عالى‌ترين خواسته را از او مى‌خواهيم كه «آمرزش» و رهايى از جهنّم است.

حضرت على(ع) فرموده‌اند:

هيچ خيرى كه بعد از آن آتش باشد، خير نيست و هيچ شرّ و بدى كه پس از آن بهشت باشد، بد نيست. هر نعمتى كمتر از بهشت، ناچيز است و هر بلايى كمتر از آتش، عافيت است. ¹