84بود از مركبش به زير افتد! عرض كردم: اى پسر رسول خدا(ص) لبيك بگو! بايد بگويى، امام فرمود: و اى پسر ابى‌عامر! چگونه جرأت كنم بگويم: لبيك، اللهم لبيك؟ مى‌ترسم خداوند عزّوجلّ در جوابم بگويد: لالبيك و لاسعديك!» 1
چنان‌كه در ارتباط با نماز و حضور قلب آمده است، انسان دوگونه حالت باطنى پيش رو دارد: نخست، حالت باطنى اولياءالله است، ديگر حالت باطنى كسانى كه هنوز بدان مرتبه دست نيافته‌اند. اگر شخص از اولياى الهى باشد، خدا را به‌گونه‌اى مى‌پرستد كه گويى او را مى‌بيند، اما در مرتبه پايين‌تر، عبادت‌كننده باور دارد كه خداوند او را مى‌نگرد. 2
بنابراين؛ مى‌توان گفت امام صادق(ع) - كه از اولياءالله است - در ميقات، پروردگارش را مى‌بيند كه صدايش درگلو بريده مى‌شود. لبيك گفتن در حضور معبود يگانه، دشوار است، نه در محضر او. اينكه ديگران به آسانى لبيك، اللّهم لبيك بر زبان مى‌آورند، در حقيقت، خود را در محضر حق مى‌بينند؛ يعنى مى‌دانند كه خداوند نيز، آنان را مى‌بيند و صداى‌شان را مى‌شنود.