64مى‌طلبند؛ نشانه آنها در صورت‌شان از اثر سجده نمايان است، اين توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است، همانند زراعتى كه جوانه‌هاى خود را خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاى خود ايستاده است و به قدرى نمو و رشد كرده كه زارعان را به شگفتى وامى‌دارد؛ اين براى آن است كه كافران را به خشم آورد.
آيا مهاجران صدر اسلام را مى‌شناسى؟
در سرنوشت امت‌ها، هجرت، همواره پديدآورندۀ حياتى دوباره براى آنها به شمار، رفته است. دعوت خداوند به هجرت، از ديارى به ديارى ديگر، به منظور رهايى از سلطه كفر و شرك و پرستش خداى يكتا مى‌باشد. ازاين‌رو در قرآن، در كنار ويژگى ايمان به جهان غيب، واژه هجرت آمده است. در قرآن كريم، كسانى كه توان هجرت از سرزمين استكبارزده داشته و مهاجرت نكرده‌اند، نكوهش شده‌اند؛ زيرا آنان، به آيين طاغوت گردن نهاده‌اند.
(إِنَّ الَّذِينَ تَوَفّٰاهُمُ الْمَلاٰئِكَةُ ظٰالِمِي أَنْفُسِهِمْ قٰالُوا فِيمَ كُنْتُمْ قٰالُوا كُنّٰا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قٰالُوا أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّٰهِ وٰاسِعَةً فَتُهٰاجِرُوا فِيهٰا فَأُولٰئِكَ مَأْوٰاهُمْ جَهَنَّمُ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً) (نساء: 97)
كسانى كه فرشتگان (قبض ارواح)، روح آنها را گرفتند، در حالى‌كه به خويشتن ستم كرده بودند. به