54و دشمنى و كينه‌توزى! در ميقات آمده‌اى كه خود را نبينى! و يك‌سر او را ببينى كه هميشه تو را ديده است! ازاين‌رو، بايد لب از زياده‌گويى بربست تا بتوان حكمت را همسايه دل ساخت و حقايق را در سكوت و تفكر حس كرد! گوش، از صداى نفس و ابليس برگيريم تا صداى هاتف را بشنويم! شايد خود را خسى در ميقات ببينيم! جاى شگفت‌زدگى نيست كه اين، تازه آغاز راه مشاهده جمال و جلال خداوند است. امام صادق(ع) فرمود:

إِذَا أَحْرَمْتَ فَعَلَيْكَ بِتَقْوَى اللهِ وَ ذِكْرِ اللهِ كَثِيراً وَ قِلَّةِ الْكَلامِ إِلاَّ بِخَيْرٍ فَإِنَّ مِنْ تَمَامِ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ أَنْ يَحْفَظَ الْمَرْءُ لِسَانَهُ إِلاَّ مِنْ خَيْرٍ كَمَا قَالَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ فَإِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ يَقُولُ: (فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ) ¹. ²

چون احرام بستى، تقواى خدا را پيش گير و ذكر خدا بسيار گو، و سخن كم گو مگر در خير؛ زيرا از كمال حج و عمره اين است كه آدمى زبانش را نگه دارد، مگر از سخن خير، همچنان‌كه خداوند متعال فرموده است. خداى متعال در قرآن كريم فرموده است: پس، هر كه در آن ماه‌ها اين فريضه را ادا كند [بايد بداند كه] هم‌بسترى و گناه و جدال [روا] نيست.