52تصميم بگيريم، كه اگر عمل صالحى انجام مى‌شود پى‌درپى، انجام گيرد؛ تا اينكه بتوان، پس از بازگشت از حج، كارنامه خويش را پربار ساخت. در اين صورت است كه به حيات طيبۀ الهى دست خواهيم يافت.
حيات طيبه چيست؟ در تفسيرى كه امام على‌بن ابى‌طالب(ع)، پيرامون آيه شريفه دارد، از حيات طيبه به «قناعت» تعبير شده است. بر اين اساس، مى‌توان گفت، حيات طيبه يا زندگى پاكيزه عبارت است از: بسنده كردن به آنچه از دنيا كسب شده است؛ به تعبير ديگر: حرص و طمع جاهلانه به دنيا نداشتن. بنابراين، يك مؤمن بايد هميشه در جهت عمل صالح حركت كند، تا خوبى قناعت و آزادگى، جايگزين خوى حرص و دنياطلبى شود.
وَ سُئِلَ(ع) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى (فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً)، فَقَالَ: هِيَ الْقَنَاعَةُ. 1
و حضرتش را از معناى (فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيٰاةً طَيِّبَةً) پرسيدند، فرمود: آن قناعت است.
حضرت امير(ع) در جاى ديگر، از قربانى شدنِ عقل در برابر طمع‌ورزى ياد مى‌كند؛ يعنى هركس از قناعت بى‌نصيب بماند، گرفتار بى‌خردى و دنياپرستى مى‌شود كه ورطۀ