12ورزيدن به پاكان امت است؛ همان عشق و محبتى كه خداوند در آيات قرآن، پيامبر و اهل بيت او را به جهت برخوردارى از آن ستوده است و درباره رسولش مى‌فرمايد:
لَقَدْ جٰاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مٰا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (التوبه :128)
قطعاً، براى شما پيامبرى از خودتان آمد كه بر او دشوار است شما در رنج بيفتيد، به [هدايت] شما حريص، و نسبت به مؤمنان، دلسوز و مهربان است.
و همچنين به سبب ايثارى كه اهل بيت رسولش(ع) در بخشش مال به بيچاره و يتيم و اسير نمودند و خود سه شبانه‌روز چيزى نخوردند، آنان را مورد تمجيد قرار داده، مى‌فرمايد:
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعٰامَ عَلىٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً(8)
إِنَّمٰا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللّٰهِ لاٰ نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزٰاءً وَ لاٰ شُكُوراً(9)
الإنسان8، 9
و غذاى [خود] را با اينكه به آن علاقه [و نياز] دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‌دهند و مى‌گويند: ما شما را به خاطر خدا اطعام مى‌كنيم و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم.
و در مقابل، از مردم نيز خواسته است كه با پيامبر(ص)