78مى‌كند، آيۀ 43(ره)سورۀ اعراف است كه مى‌فرمايد:
(وَ لَمّٰا جٰاءَ مُوسىٰ لِمِيقٰاتِنٰا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قٰالَ رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ قٰالَ لَنْ تَرٰانِي) ؛ و چون موسى به ميعاد ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت، عرض كرد: «پروردگارا، خود را به من بنماى تا بر تو بنگرم.» فرمود: «هرگز مرا نخواهى ديد.
با توجه به آيات ديگر قرآن، روشن مى‌شود حضرت موسى(ع)با درخواست خود، در واقع تقاضاى گروهى از جاهلان بنى اسرائيل را مطرح كرده است و خداوند در پاسخ او با تأكيد فراوان اعلام مى‌كند : «هرگز مرا نخواهى ديد.»
اين گونه آيات كه دلالت صريحى بر نفى رؤيت دارند، در حكم محكماتى است كه بايد آيات متشابهى را كه ممكن است در نگاه اوّل مفيد امكان رويت باشند، در سايۀ آن‌ها معنا كرد.
روايات در عدم رؤيت