28فروكش مى‌كنى. بپرهيز از اين لغزش‌هايى كه در دين دارى كه پيامبر تو آن [نوع] مسائل [را كه مطرح مى‌كنى] كراهت و عيب مى‌دارد و (پيامبر) از كثرت سؤال نهى فرمود. . .
سخن زياد - آن هم بدون لغزش - اگر در مورد حلال و حرام باشد، باعث قساوت قلب مى‌شود. حال اگر آن سخنان كفرگويى باشد، قلب‌ها را كور مى‌كند و پيامد خوبى نخواهد داشت.
اى فرومايه! كسى كه از تو پيروى مى‌كند، اگر علم و دينش كم باشد، خودش را در معرض انكار خداوند و نابودى دينش قرار داده است. پيروان تو نيستند؛ مگر عده‌اى دست و پا بسته و كم عقل؛ يا بى‌سواد و دروغ‌گو و ابله؛ يا بيگانه‌هاى ساكت كه مكرش قوى است، و يا فردى صالح اما خشك و بى‌فهم.
اى مسلمان! مركب شهوتت را براى مدح خودت پيش بياور! تا چه اندازه نَفْس خود را تصديق مى‌كنى و نيكان را خوار مى‌شمارى؟! تا چه اندازه خود را بزرگ مى‌شمارى و عابدان را كوچك مى‌نگرى؟! تا كى با نَفْست دوستانه برخورد مى‌كنى و كار زاهدان را زشت مى‌شمارى؟! تا كى مى‌خواهى كلامت را به گونه‌اى ستايش كنى كه به همان صورت - به خدا قسم - احاديث صحيحين را مدح نمى‌كنى؟!
اى كاش احاديث صحيحين از دست تو سالم مى‌ماند؛ بلكه هر وقت خواستى، آن‌ها را با برچسپ تضعيف و موهوم بودن يا با تأويل و انكار تغيير داده‌اى. 1