23برجسته و معاصر ابن تيميه در بارۀ او مى‌گويد:
او در پوشش پيروى از كتاب و سنت، در عقايد اسلامى‌بدعت گذاشت و اركان اسلام را درهم شكست. او با اتفاق مسلمانان به مخالفت برخاست و سخنى گفت كه لازمۀ آن، جسمانى بودن خدا و مركّب بودن ذات او است، تا آن‌جا كه ازلى بودن عالم را ملتزم شد و با اين سخنان، حتى از 3(ع)فرقه نيز بيرون رفت. 1