٢٢تلاش خود، مقدمات آن را فراهم كنند. اشاره كردم كه مسئله اعتقاد به نجات بشر از ستم و بى عدالتى و تبعيض، پيروزى حق و عدالت بر باطل و بى عدالتى و گسترش حكومت الهى، كم و بيش مورد اتفاق همه مكاتب و ملت‌ها به ويژه اديان الهى است، هر چند در خصوصيات و مصداق آن، اختلافاتى وجود دارد. پس اعتقاد به اصل قضيه، مورد اتفاق است كه بشر روزى روى خوشى و سعادت را در پايان تاريخ خواهد ديد:
«وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوٰارِثِينَ » ١
ما مى‌خواهيم تا به مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم.
اكنون كه در عصر غيبت قرار داريم، امام همچون آب پنهان در دل زمين است كه خواص متعددى دارد. امام به مثابۀ آبى است كه مردم از بركت وجود او بهره‌مندند، گرچه خود بى خبرند. چه بسيارند افرادى كه هنگام گرفتارى‌ها به ايشان توسل جسته و مشكلشان را حل كرده‌اند. چه بسيار گناه‌كارانى كه از بركت وجود حضرت ولى عصر (عج)، نور هدايت بر قلبشان تابيده و خود را از گمراهى‌ها نجات داده‌اند.
وجود امام در غيبت نيز چون خورشيدى است كه پشت ابرها پنهان است، ولى مردم از نور وجودش بهره‌مندند. از
