67 إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبٰارَكاً وَ هُدىً لِلْعٰالَمِينَ* فِيهِ آيٰاتٌ بَيِّنٰاتٌ مَقٰامُ إِبْرٰاهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً ¹ سطر دوم: اين سه بيت شعر بر آن نقش بسته است:

لقد رقم الحنكار باباً لبيته

تاريخ اين نوشته مربوط به سال 1118 هجرى است كه درِ كعبه در دوران خلافت سلطان احمد خان سوم، يكى از خلفاى عثمانى، به وسيلۀ طلا پوشيده شد.

آويزه‌هاى درون كعبه

ازرقى در تاريخ خود (اخبار مكه) آورده است:

1- بانويى از بنى سُليم كه به افراد خانودۀ آنان شير مى‌داده و دايۀ آنان بوده، از عثمان ابن طلحه پرسيد: پيامبر صلى الله عليه و آله پس از بيرون آمدن از كعبه به تو چه فرمود؟ او پاسخ داد: پيامبر فرمود: در كعبه دو شاخ قوچ ديدم و فراموش كردم به تو بگويم كه روى آن دو را بپوشانى؛ زيرا شايسته نيست در كعبه چيزى وجود داشته باشد كه ذهن نمازگزار را به خود مشغول كند. عثمان مى‌گفته است كه اين شاخ‌ها مربوط به همان قوچى بوده كه براى فديۀ اسماعيل عليه السلام آمده است، پايان گفته ازرقى از تاريخ مكه.

2- آويزه‌هاى هفتگانه: ² اين آويزه‌هاى هفتگانه، شعرها و قصيده‌هاى بزرگان از شعراى عرب بوده است كه از دوران جاهليت در درون كعبه قرار داده شده بود.