37
حماسه عاشورا به بيان حضرت مهدى(ع)
جلال برنجيان. چاپ پنجم: تهران، انتشارات طور، 1378، 232 ص. (موضوع: متن چند زيارتنامه)
اين اثر، ترجمه‌اى از زيارت ناحيۀ مقدسه است كه در آن علاوه بر زيارت ناحيۀ مقدسۀ معروف، دعاهاى ديگرى نيز كه از آن ناحيه مقدس رسيده، افزوده شده است:
در چاپ نخست اين كتاب، تنها به نقل زيارت بسنده كرديم كه در كتب مزار و دعا به زيارت ناحيه مقدسه معروف است. ليكن در نگاهى دوباره بر كتاب و اصلاح اشتباهات آن چاپ، بر آن شديم در يك پژوهشى افزون‌تر، دعاهاى ديگرى را كه از آن ناحيه مقدس رسيده است و يا بر خواندنش فرمان صادر گرديده، بر مجموعه خويش بيفزاييم.
(ص 17)
مترجم، علاوه بر ترجمه زيارت، اين متن را با نسخه‌هاى گوناگون مقابله كرده و نسخه بدل‌ها را در داخل پرانتز مشخص ساخته است.
فهرست
بخش اول / زيارت: زيارت شهدا، بررسى زيارت شهدا، زيارت ناحيه، زيارتى در روز عاشورا، زيارت روز ولادت، سفارش به زيارت عاشورا، متن زيارت عاشورا.
بخش دوم / توقيعات و ديدارها و رؤياها: شباهت به حضرت يحيى، انحصار امامت دو برادر، حكمت شهادت، شرافت تربت، شفا با تربت، شرافت زيارت امام حسين(ع)، نماز زيارت، راهگشاى كربلا، نگاهبان زائران، آثار دعا.
جنات الثمانيه
محمد باقر بن مرتضى حسينى خلخالى، تحقيق محمد رضا انصارى قمى. چاپ اول: قم، انتشارات دليل ما، 1381،
896 ص. (موضوع: زيارتگاه‌هاى اسلامى)
اين كتاب، بررسى تاريخ و جغرافياى هشت زيارتگاه مهم جهان اسلام است. مؤلف در ابتدا، پيشينۀ تاريخى هر يك از اين زيارتگاه‌ها را بررسى مى‌كند و در ادامه، به روايت دينى و گفتار مورخان اعتماد كرده، دورنماى تاريخىِ هر كدام از اين زيارتگاه‌ها و شهرهاى مورد نظر را براى خواننده ترسيم مى‌كند. سپس به تاريخ جايگاه مقدس هر شهر پرداخته و تمامى روايت‌هاى مذهبى و تاريخى دربارۀ آن را جمع آورى نموده و دسته بندى و نقد و بررسى مى‌كند.
مؤلف بررسى سه شهر مقدس مكه، مدينه و بيت المقدس، به تفصيل درباره كعبه، مسجد الحرام، مسجد النّبى و ديگر مزارهاى مدينه و اطراف مسجد الاقصى و قبة الصخرة سخن مى‌گويد. اما در بررسى ديگر شهرها، به زندگانى امامان معصوم آرميده در اين شهرها پرداخته و درباره تولد، دوران امامت، خلفاى معاصر آنان و مسائل جنبى و تاريخى و وقايع ويژه هر يك از آنان، به تفصيل نوشته و در پايان سبب شهادت و چگونگى دفن و سير تاريخى ساختمان‌سازى و معمارى بقعه مقدسه آنان و حوادث تاريخى گذشته بر اين آرامگاه‌ها را بررسى مى‌كند:
نويسنده اين كتاب، علاوه بر دارا بودن فضايل علمى، از آنجا كه يك واعظ دينى به شمار مى‌رفته، از اين رو به تناسب وظيفۀ خود گريز به صحراى كربلا را از ياد نبرده و در جاى جاى كتاب و به مناسبت‌هاى مختلف، سالار شهيدان ابى عبدالله الحسين را ياد كرده، و بر ظلم و ستم و جفاى مردمان دون بر آن بزرگوار و خاندان و يارانش لعن و نفرين فرستاده است. (ص 13)
مؤلف در مقدمه كتاب، درباره انگيزه تأليف مى‌نويسد: