١٢راغب اصفهانى، دانشمند بزرگ قرآن شناس، در توضيح لغت فلاح و مشتقات آن، كه در قرآن مجيد زياد آمده و در روايات و اخبار همچون روايت بالا به آن اشاره شده، مى‌فرمايد:
براى فلاح دو مرتبه و دو درجه قابل تصور است: ١ - مرتبۀ دنيوى ٢ - مرتبۀ اخروى
مرحلۀ دنيوىِ فلاح، دست‌يابى به رشته‌هاى مختلف خوشبختى است؛ بصورتى كه زندگى و حيات دنياى انسان پاك و پاكيزه و غرق لذت و نشاط شود و رشته‌هاى سعادت و خوشبختى در دنيا عبارت است از:
طول عمر با غنا و ثروت حلال، و داشتن شخصيت و عزت و احترام.
و فلاح اخروى عبارت است از:
حيات بى مرگ، ثروت و غناى بى فقر، عزّت بى ذلّت، و دانش و بينش بى‌جهل، به همين خاطر گفته‌اند: عيشى نيست مگر عيش آخرت!
بر اين اساس، حج خانۀ حق، چنانچه از جانب زائر، همراه با رعايت مسائل فقهى و خلوص نيت انجام گيرد، سه بهرۀ دنيوى و چهار منفعت اخروى نصيب حاجى مى‌نمايد كه حضرت باقر - عليه‌السلام - از مجموع اين واقعيات به عنوان «فلاح» ياد فرموده است:
«حَجّ فلان؛ أى أفلح فلان.» ١
