139اساتين من المنبر الى الظلال. فقلت: جعلت فداك منَ الصَّحْنِ فيها شيء؟ قال: لا» 1
مرازم مىگويد:«از امام صادق عليه السلام پرسيدم از آنچه مردم(اهل سنّت)در روضه مىگويند، فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده است فاصلۀ بيت و منبر من باغى از باغهاى بهشت است و منبر من بر درى از درهاى بهشت قرار گرفته است. عرض كردم فدايت شوم! حد روضه كدام است؟ فرمود: فاصلۀ چهار ستون، از منبر تا سايهبانها.
عرض كردم فدايت شوم! از صحن مسجد هم چيزى جزو روضه هست؟ فرمود: نه»
بر اساس مضمون اين روايت و امثال آنست كه ابن شهراشوب نظر علماى شيعه را چنين نقل مىكند:
«وقالوا حدّ الروضة ما بين القبر والمنبر الى الأساطين الّتي تلي صحن المسجد» . 2
همچنين از مضمون اين روايت و روايات ديگر و نقل مدينه شناسان استفاده مىشود كه مدّتى طولانى و در زمان ائمه عليهم السلام بخشى از مسجد(بيرون از مسجد اصلى)در سمت شمال و در نزديكى صحن، داراى سايهبانى بوده كه از آن به«ظلال»و«مظلّه»تعبير شده است.
اين بود حد روضه از جنوب به سمت شمال.
و اما در سمت شرق مسجد، همانگونه كه گفتيم حد روضه عبارت است از فضاى داخلى بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله و همچنين داخل بيت فاطمه زهرا عليها السلام و در غرب عبارت است از محاذى اين بيوت تا موازات منبر شريف.
و در اين زمينه نيز رواياتى در منابع حديثى نقل گرديده است كه متن بعضى از آنها را در اينجا مىآوريم: