37وَمِدْحَتَكَ وَ الثَّنٰاءَ عَلَيْكَ، فَإِنَّهُ لاٰ قُوَّةَ لِي إِلّاٰ بِكَ، وَقَدْ عَلِمْتُ و مدح و ثنايت را قرار ده كه نيرويى جز به كمك تو نمى‌باشد و مى‌دانم كه أَنَّ قِوٰامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لِأَمْرِكَ، وَالْاِتِّبٰاعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّكَ، صَلَوٰاتُكَ استوارى دينم تنها تسليم بودن در برابر فرمان تو و پيروى از سنّت پيامبرت صلى الله عليه و آله عَلَيْهِ وَآلِهِ».

مى‌باشد.»

سپس جامه‌هاى احرام را پوشيده واين دعا را بخواند:

«اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي رَزَقَنِي مٰا أُوٰارِي بِهِ عَوْرَتِي، وَأُؤَدِّي بِهِ «ستايش‌خداوندى را سزاست كه به من جامه‌اى روزى ساخت كه بوسيله آن شرمگاهم را بپوشانم و واجبم را فَرْضِي، وَأَعْبُدُ فِيهِ رَبِّي، وَأَنْتَهِي فِيهِ إِلىٰ مٰا أَمَرَنِي، الْحَمْدُ لِلّٰهِ ادا كنم پروردگارم را نيايش نمايم و به آنچه مأمورم ساخته است عمل نمايم، ستايش خدايى الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِي، وَأَرَدْتُهُ فَأَعٰانَنِي وَقَبِلَنِي، وَلَمْ يَقْطَعْ بِي، را سزاست كه آهنگ او نمودم و او به مقصدم رساند، وقصد او كردم كمكم نمود و پذيرايم گرديد، و مرا نوميد نساخت، وَوَجْهَهُ أَرَدْتُ فَسَلَّمَنِي، فَهُوَ حِصْنِي وَكَهْفِي وَحِرْزِي وَظَهْرِي و قصد اخلاص كردم مرا به سلامت داشت، پس او پناهگاهم و پشت ومَلاٰذِي وَ مَلْجَئِي وَ مَنْجٰاىَ و ذُخْرِي وَ عُدَّتِي فِي شِدَّتِي وَ رَخٰائِي».

و پشتوانه‌ام و اميد و پناهم و يار و ياورم در سختى و آسانى است.»