75 فَهُوَ لَكُمْ ، وَقُلْتَ: مٰا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاّٰ مَنْ شٰاءَ أَنْ آن هم بسود شما است» و فرمودى: «من از شما براى رسالت مزدى نخواهم مگر كسى كه بخواهد يَتَّخِذَ إِلىٰ رَبِّهِ سَبِيلاً ، فَكٰانُوا هُمُ‌السَّبِيلَ إِلَيْكَ، وَالْمَسْلَكَ إِلىٰ بسوى پروردگار خويش راهى پيش گيرد» و اينها بودند آن راه بسوى تو و طريقۀ سلوك بسوى رِضْوٰانِكَ، فَلَمَّا انْقَضَتْ أَيّٰامُهُ أَقٰامَ وَلِيَّهُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي‌طٰالِبٍ، خوشنوديت و چون روزگار آن حضرت سپرى شد برگماشت على بن ابى‌طالب را صَلَوٰاتُكَ عَلَيْهِمٰا وَآلِهِمٰا، هٰادِياً، إِذْ كٰانَ هُوَ الْمُنْذِرَ، وَلِكُلِّ قَوْمٍ - كه‌درودهاى‌توبر هر دوى آنها و بر آلشان باد - براى راهنمائى زيرا كه آن جناب بيم‌دهنده و راهنماى هر هٰادٍ، فَقٰالَ وَالْمَلَأُ أَمٰامَهُ: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاٰهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاٰهُ. اللّٰهُمَّ وٰالِ ملتى‌بود، ودر برابر مردم حاضر فرمود: هر كه من مولا و سرپرست اويم على مولا و سرپرست او است خدايا دوست دار مَنْ وٰالاٰهُ، وَعٰادِ مَنْ عٰادٰاهُ، وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ، وَاخْذُلْ مَنْ هر كه دوستش دارد و دشمن دار هر كه دشمنش باشد و يارى كن هر كه ياريش كند و خوار كن هركه خَذَلَهُ»، وَقٰالَ:«مَنْ كُنْتُ أَنَا نَبِيَّهُ فَعَلِيٌّ أَمِيرُهُ»، وَقٰالَ: «أَنَا وَعَلِيٌّ دست از ياريش بردارد، و فرمود: هركه من پيامبر او هستم على امير و فرمانرواى او است، و فرمود: من و على هر دو مِنْ شَجَرَةٍ وٰاحِدَةٍ، وَسٰائِرُ النّٰاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتّىٰ»، وَأَحَلَّهُ مَحَلَّ از يك درخت هستيم و ساير مردم از درختهاى متفرقى هستند، و رتبۀ او را نسبت به خود هٰارُونَ مِنْ مُوسىٰ، فَقٰالَ: «أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هٰارُونَ مِنْ مُوسىٰ چون رتبۀ هارون نسبت به موسى قرار داد و بدو فرمود: مقام تو در پيش من مانند مقام هارون است از موسى