60إِيّٰايَ فِي سَعَةٍ مِنْ رَحْمَتِكَ، اللّٰهُمَّ فَاقْبَلْ عُذْرِي، وَارْحَمْ شِدَّةَ فراخناى رحمتت درآورى پس اى خداى من عذرم بپذير و بر سخت‌پريشانيم رحم كن ضُرِّي، وَفُكَّنِي مِنْ شَدِّ وَثٰاقِي، يٰا رَبّ‌ِ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِي وَرِقَّةَ و از بند مستحكم گناهانم رهائيم ده اى پروردگار من بر ناتوانى بدنم و نازكى جِلْدِي وَدِقَّةَ عَظْمِي، يٰا مَنْ بَدَأَ خَلْقِي وَذِكْرِي وَتَرْبِيَتِي وَبِرِّي پوست تنم و باريكى استخوانم رحم كن اى كسى كه آغاز كردى به آفرينش من و به ياد من و بپرورشم و به احسان وَتَغْذِيَتِي، هَبْنِي لِابْتِدٰاءِ كَرَمِكَ وَسٰالِفِ بِرِّكَ بِي، يٰا إِلٰهِي و خوراك دادنم اكنون به همان بزرگوارى و كرم نخستت و سابقۀ احسانى كه به من داشتى مراببخش اى معبود من وَسَيِّدِي وَرَبِّي، أَتُرٰاكَ مُعَذِّبِي بِنٰارِكَ بَعْدَ تَوْحِيدِكَ، وَبَعْدَ مَا و اى آقاى من و اى پروردگارم آيا تو به راستى چنانى كه مرا به آتش عذاب كنى پس از اينكه انْطَوىٰ عَلَيْهِ قَلْبِي مِنْ مَعْرِفَتِكَ، وَلَهِجَ بِهِ لِسٰانِي مِنْ ذِكْرِكَ، به يگانگيت اقرار دارم و دلم به نور معرفتت آباد گشته و زبانم به ذكر تو گويا شده وَاعْتَقَدَهُ ضَمِيرِي مِنْ حُبِّكَ، وَبَعْدَ صِدْقِ اعْتِرٰافِي وَدُعٰائِي، و نهادم به دوستى تو پيوند شده و پس از اعتراف صادقانه و دعاى خٰاضِعاً لِرُبُوبِيَّتِكَ، هَيْهٰاتَ، أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ‌أَنْ‌تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ، أَوْ خاضعانه‌ام به‌مقام ربوبيتت، بسيار دوراست! توبزرگوارتر از آنى‌كه ازنظر دور دارى كسى‌را كه‌خود پروريده‌اى يا تُبَعِّدَ مَنْ أَدْنَيْتَهُ، أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَيْتَهُ، أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاٰءِ مَنْ دور گردانى كسى را كه خود نزديكش كرده يا تسليم بلا و گرفتارى كنى كسى را كه