10به تضارب آرا و تبادل انديشه مى‌پرداختند ولى در اين پنج قرن اخير، اين رابطه ضعيف‌تر و آگاهى از عقايد شيعه كم‌رنگ‌تر شده است.
در سال 1319 ه . ق . كه سفرى به كشور اردنِ هاشمى داشتم، در دانشگاه‌هاى مختلف آن كشور دربارۀ تقريب و معرفى مواضع مشترك شيعه و سنى به سخنرانى پرداختم. وقتى از كتابخانۀ بزرگ و با اهميت يكى از دانشگاه‌ها ديدن مى‌كردم، در مقابل رايانه(كامپيوتر) كه نام كتاب‌هاى كتابخانه در آن ثبت شده بود قرار گرفتم و از مسؤولان آن خواستم كه اسامى برخى از كتب شيعه را بياورند، ليكن پاسخ همۀ آنان منفى بود و تعداد كتبِ شيعه بسيار ناچيز مى‌نمود، در حالى‌كه كتاب‌هاى خارجى، به زبان‌هاى بيگانه، فراوان به چشم مى‌خورد! يكى از اساتيد آنجا پرسيد: در مؤسسۀ شما چه مقدار از كتب اهل سنت موجود است؟
گفتم: در تمام موضوعات اسلامى، از مصادر و منابع اهل‌سنت، كتاب‌هاى فراوان داريم كه مى‌توانم نام مقدار زيادى از كتب اهل سنت را دربارۀ تاريخ، تفسير، حديث و غيره براى شما نام ببرم.
خلاصه، دانشمندان شيعه از عقايد فرق ديگر آگاهى