96
1. دلايل قرآنى
براى مشروعيت زيارت قبور به ويژه قبر پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌توان به آيۀ زير استشهاد كرد:
«وَ لاٰ تُصَلِّ عَلىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مٰاتَ أَبَداً وَ لاٰ تَقُمْ عَلىٰ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ مٰاتُوا وَ هُمْ فٰاسِقُونَ » 1
«هرگز بر مردۀ هيچ يك از آنان (منافقان) نماز مگزار و بر قبر آنان (براى آمرزش خواهى) نايست. آنان به خدا و پيامبر او كفر ورزيده و در حالى كه فاسق و بدكارند، مرده‌اند.»
در اين آيه، خداوند براى كوبيدن شخصيت منافق به پيامبر دستور مى‌دهد كه هيچ‌گاه بر جنازۀ هيچ يك از منافقان نماز نگزارد و بر قبر آنان نايستد. مفهوم اين سخن آن است كه اين كار دربارۀ غير منافق (مؤمنان) خوب و شايسته است.
بايد دانست برخى از مفسران مانند بيضاوى و نويسندۀ روح البيان از اطلاق آيه «وَ لاٰ تَقُمْ عَلىٰ قَبْرِهِ» معناى گستردۀ آن؛ يعنى توقف هنگام دفن و پس از آن را برداشت كرده‌اند.
نكته قابل توجه اينكه سلام كردن، غير از زيارت كردن است. يكى از عالمان اهل سنت مى‌نويسد:
«پس از آنكه برترى و مشروعيت سلام گفتن بر