73مورد خشنودى وى باشد، به پروردگار نزديك شويد.»
ب: توسل به دعاى بندگان شايسته
خداوند در قرآن كريم از زبان برادران يوسف مى‌فرمايد:
«قٰالُوا يٰا أَبٰانَا اسْتَغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا إِنّٰا كُنّٰا خٰاطِئِينَ * قٰالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ » 1
(فرزندان يعقوب به پدر خويش) گفتند: اى پدر، از خداى بزرگ بخشايش گناهان ما را بخواه كه ما در اشتباه به سر مى‌برديم. (يعقوب) گفت: به زودى، از پروردگار خود براى شما بخشايش مى‌خواهم كه او بسيار آمرزنده و مهربان است.
از اين آيه به روشنى درمى‌يابيم كه فرزندان يعقوب به دعا و استغفار پدر خويش متوسل شدند و آن را وسيلۀ بخشودگى خود دانستند. حضرت يعقوب نيز نه تنها به توسّل آنان اعتراض نكرد، بلكه به آن‌ها وعدۀ دعا و استغفار هم داد.
ج: توسل به شخصيت‌هاى معنوى آبرومند نزد خدا
احمد بن حنبل در مسند خود از عثمان بن حنيف چنين روايت مى‌كند:
«اِنَّ رَجُلاً ضريرَ الْبَصَرِ أتى النبى صلى الله عليه و آله فقال ادع