29

العَفاٰف» ¹ يعنى بهترين عبادت‌ها پاكدامنى و پارسايى است.

«نيشابورى» يكى از مورخان نقل كرده است كه: «زينب در فصاحت، بلاغت، پارسايى و عبادت همانند پدرش على عليه السلام و مادرش فاطمه عليها السلام بود» ².

از برخى مورخان ديگر نيز نقل شده است كه: «تهجد و شب زنده‌دارى زينب عليها السلام در تمام مدت عمرش ترك نشد از حضرت سجاد عليه السلام روايت شده كه فرمود: در شب يازدهم محرّم عمه‌ام زينب را ديدم كه در جامۀ نماز نشسته و مشغول عبادت است». ³

مرحوم «بيرجندى» در «كبريت احمر» مى‌نويسد: از برخى مقاتل معتبره از امام سجاد عليه السلام نقل شده است كه فرمود: عمه‌ام زينب با تمام مصيبت‌هايى كه بر او وارد شده بود از كربلا تا شام هيچ‌گاه نوافل خود را ترك نكرد.

همچنين روايت كرده است كه چون امام حسين عليه السلام براى وداع زينب آمد از جمله سخنانى كه به او گفت اين بود كه فرمود:

«ياٰ اخْتاٰه! لاٰ تَنْسِني في نافلةِ اللَّيْل» ؛ [ خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش نكن.]

دربارۀ شب عاشوراى زينب عليها السلام در كتاب مثيرالاحزان از فاطمه دختر امام حسين عليه السلام نقل شده است:

«وَ امّاٰ عَمَّتي زَيْنَب فَاِنَّها لَمْ تَزَلْ قاٰئِمَةً في تِلْكَ اللَّيلَةِ - أي عاٰشِرَة مِنَ المُحَرّم - في مِحْراٰبِها تَسْتَغيٖثُ