32
شفاعت در منطق قرآن
آيات متعددى در قرآن به مسألۀ شفاعت اشاره دارد و گوياى اين نكته است كه ممكن است كسانى در پيشگاه خدا براى ديگران شفاعت كنند. و روايات بسيارى از پيغمبر و ائمه عليهم السلام نيز همين امر را بيان كرده است. البته و حتماً چنين است كه شفاعت هر كس بايد به اذن خدا باشد كه ذيل همين مطلب روشن مى‌گردد. لكن شفاعت اولياى خدا، براى ديگران به سبب عجز خدا نيست؛ آنطور كه كوردلان مغرض تحليل مى‌كنند. بلكه به جهت نقصان و كمبود بندگان در اعمال است كه نيازمندند تا اولياى خدا به اذن خدا آن‌ها را كمك كنند.
غرض ورزان دور از قرآن و عترت مى‌گويند: «اعتقاد به شفاعت، منطق جاهلانه‌اى است؛ زيرا كسى كه از شفيع 1استفاده مى‌كند، (نعوذباللّٰه) خدا را هم مثل فلان رييس جمهور و فلان مخلوق، عاجز حساب كرده است!» 2
شگفتا! مغالطه و خلط مبحث را بنگريد، شفاعت‌خواه مى‌خواهد كمبود خود را به شكلى رفع كند، و اين شخص به دروغ مى‌گويد كه شفاعت‌خواه به كمبود و عجز خدا معتقد است!!