17خواندند، تا اين كه آيۀ 144 سورۀ بقره نازل شد و بر پايۀ آن، قبلۀ مسجد كه رو به شمال داشت، به سمت جنوب برگشت.
قَدْ نَرىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمٰاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰاهٰا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ ؛ «ما گردانيدن رويت در آسمان را نيك مى‌بينيم. پس تو را به قبله‌اى كه بدان خوشنود شوى، بگردانيم؛ پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن.»
منبر
نخستين منبرى كه در مسجد براى پيامبر ساخته شد، سكّويى گلين و بى‌پلّه بود كه تازه‌واردان حضرتش را بشناسند. وى در نماز جمعه و ديگر مناسبت‌ها بر فراز آن خطبه مى‌خواند. به سال هفتم هجرى (628 م) با استفاده از چوب درختان گزِ باغهاى مدينه، منبرى جديد ساخته شد.
روضۀ شريفه
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در حديثى، حدود روضۀ شريفه را مشخص فرموده است، آنجا كه مى‌گويد:
«مَا بينَ بَيتى و مِنبرى رَوضةٌ مِن رِياضِ الجنّة» ؛ «ميان خانه و منبر من باغى از بوستانهاى بهشت است.» روضۀ شريفه 22 متر طول و 15 متر عرض دارد. در زمانهاى بعد، بخش نه‌چندان اندكى از روضه را به بناى پيرامون خانۀ حضرت (ضريح كنونى) افزوده‌اند.
ستون‌ها
ستون‌هاى مسجد، همه از تنه‌هاى نخل بوده و در عمليّات توسعۀ مسجد در زمانهاى گوناگون، محلّ آنها تغييرى نكرده است. از ميان اين