76زائر بزرگوارى كه در كاروان و در رفت و آمدها و گفتوگو با ديگران در معرض ديد و توجه آشنايان، دوستان و اهل كاروان است، بايد به گونهاى رفتار كند كه از موارد اتهام دور باشد؛ و كارى نكند كه مورد تهمت قرار گيرد؛ زيرا حفظ آبرو و شخصيت در درجۀ اول، بر خود شخص واجب است و سپس بر ديگران.
از طرفى نيز همۀ مردم و اهل كاروان در طول سفر حج - كه بالاترين سفر معنوى است - بايد توجه داشته باشند كه تهمت زدن به اهل ايمان و به كسى كه ادعاى مسلمانى دارد، از گناهان بزرگ شمرده مىشود و عقوبت آن در قيامت بسيار سنگين است.
از امام صادق(ع) روايت شده:
«مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَةً بِمَا لَيْسَ فِيهِ بَعَثَهُ اللَّهُ فِى طِينَةِ خَبَالٍ حَتَّى يَخْرُجَ مِمَّا قَالَ قُلْتُ وَ مَا طِينَةُ الْخَبَالِ قَالَ صَدِيدٌ يَخْرُجُ مِنْ فُرُوجِ المُومِسَاتِ» يعنِى الزَّوانى؛ 1
« كسى كه به مردى مؤمن يا زنى مؤمنه تهمت بزند، و آنچه از زشتى و گناه در او نيست براو ببندد، خدا در قيامت او را در «طينة خبال» برمىانگيزد، تا آنچه را گفته ثابت كند. راوى مىگويد كه به حضرت گفتم: «طينة خبال»