19 أَصٰابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ)

كسانى كه [ در نبرد احد ] پس از آنكه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پيامبر [ او ] را اجابت كردند، براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است.

يا در آيۀ 153 پيرامون احد مى‌خوانيم:

(إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لاٰ تَلْوُونَ عَلىٰ أَحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرٰاكُمْ فَأَثٰابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلاٰ تَحْزَنُوا عَلىٰ مٰا فٰاتَكُمْ وَ لاٰ مٰا أَصٰابَكُمْ وَ اللّٰهُ خَبِيرٌ بِمٰا تَعْمَلُونَ)

[ ياد كنيد ] هنگامى را كه در حال گريز [ از كوه ] بالا مى‌رفتيد و به هيچ كس توجه نمى‌كرديد; و پيامبر، شما را از پشت سرتان فرا مى‌خواند. پس [ خداوند ] به سزاى [ اين بى‌انضباطى ] غمى بر غمتان [ افزود ] تا سرانجام بر آنچه از كف داده‌ايد و براى آنچه به شما رسيده است اندوهگين نشويد، و خداوند از آنچه مى‌كنيد آگاه است.ولى در آيۀ 173 آل عمران مى‌خوانيم:

(الَّذِينَ قٰالَ لَهُمُ النّٰاسُ إِنَّ النّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزٰادَهُمْ إِيمٰاناً وَ قٰالُوا حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ)