34
وٌهيهاتَ مِنّا الذِّلَّةُ ، يَأبَى اللّٰهُ لَنا ذٰلِكَ ورَسولُهُ وَالمُؤمِنونَ ، وحُجورٌ طابَت ، وحُجورٌ طَهُرَت ، واُنوفٌ حَمِيَّةٌ ونُفوسٌ أبِيَّةٌ ، مِن أن تُؤثَرَ طاعَةُ اللِّئامِ عَلىٰ مَصارِعِ الكِرامِ . 1
هان ! خوانده شده ، پسر خوانده شده ، مرا ميان دو چيز قرار داده است : شمشير و خوارى . خوارى از ما دور است و خداوند ، آن را براى ما نمىپذيرد ، و نيز پيامبرش و مؤمنان و دامنهايى پاك و پاكيزه و جانهايى غيرتمند و خوددار كه اطاعت از ليئمان را بر مرگى كريمانه ، مقدّم نمىدارند .
و نيز در پاسخ به كسانى كه به او گفتند :
لا نُخَلّيكَ حَتّىٰ تَضَعَ يَدَكَ في يَدِ عُبَيدِ اللّٰهِ بنِ زِيادٍ .
تو را رها نخواهيم ساخت تا دست در دست عبيد اللّٰه بن زياد نگذارى .
فرمود :
لا وَاللّٰهِ ، لا اعطي بِيَدي إعطاءَ الذَّليلِ ، ولا أفِرُّ فِرارَ العَبيدِ ، «إِنِّى عُذْتُ بِرَبِّى وَ رَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ» 2«إِنِّى عُذْتُ بِرَبِّى وَ رَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَّا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ» 3. 4