27
مبانى مذهب شيعه و وجوه افتراق آن از ساير مذاهب اسلامى چيست؟
اگر بخواهيم مبانى و مهم‌ترين وجوه افتراق مذهب شيعه را در يك واژه گرد آوريم همانا واژۀ «امامت» را پيش‌مى‌نهيم.
به ديگر سخن، تلقّى خاصّ شيعه از مسألۀ امامت كه ريشه در آيات قرآن و عبارات پيامبر (ص) داشته، ويژگى اساسى و تاريخى اين مذهب است.
امامت در نزد شيعه مفهومى مقدّس دارد، واستمرار حركت انبياء(عليهم السلام) و شاخسار شجرۀ طيبۀ نبوّت به شمار مى‌رود كه أَصْلُهٰا ثٰابِتٌ وَ فَرْعُهٰا فِي السَّمٰاءِ، تُؤْتِي أُكُلَهٰا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهٰا . 1 چنين امامتى تنها در وحى از نبوّت جدا مى‌شود، و همۀ امور دين و دنياى مردم را فرا مى‌گيرد.
به يك تعبير مى‌توان گفت، امامت شيعه آسمانى است، و امامت اهل سنّت زمينى.
شيعه امامت را از سنخ نبوّت (و نه عين آن) مى‌داند و اهل سنّت آن را از سنخ سلطنت.