34سپس گويد: «هزمه و ركضة» به يك معنا هستند و آن زمين هموار است و پاشنۀ پا در خاك ساييدن را نيز هزمه گويند و زمزم چشمه‌اى است كه خداوند براى اسماعيل پديد آورد و نام‌هاى ديگر آن «الشَّباعه»، «شُباعه»، «برّه»، «مضمونه»، «تكتم»، «شفاء سقم»، «طعام طعم»، «شراب الأبرار»، «طعام الأبرار» و «طيبه»، مى‌باشد. 1
در منابع روايى شيعه نيز از اسامى زمزم سخن به ميان آمده است.
معاويةبن عمار از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود:
«أسْمَاءُ زَمْزَمَ رَكْضَةُ جَبْرَئِيلَ عليه السلام وَ سُقْيَا إِسْمَاعِيلَ وَ حَفِيرَةُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ زَمْزَمُ وَ الْمَضْنُونَةُ وَ السُّقْيَا وَ طَعَامُ طُعْمٍ وَ شِفَاءُ سُقْمٍ». 2
«اسامى زمزم عبارتند از: «اثر ضربت پاى جبرئيل، آب خور اسماعيل، چاه عبدالمطلب، زمزم، نفيس و گرانبها، سقيا (آب دادن و آب خوردن) غذا و طعام و شفاى دردها.»
از برخى روايات تاريخى استفاده مى‌شود كه بعضى از