31واقع در جنوب لاذقيّه سكونت دارند كه پس از شكست خلفاى فاطمى مصر، منزوى شده و همواره به صورت اقليتى در انزوا به‌سر مى‌برند. رهبر كنونى اين فرقه وليد جنبلاط است كه در لبنان مى‌باشد و از جنبۀ سياسى با سوريه روابط حسنه دارد. 1
دربارۀ مذهب دروز اخيراً تحقيقات وسيع‌ترى به عمل آمده كه نگارنده، فشرده‌اى از آن را در اين كتاب مى‌آورد كه آن منابع اولاً به عربى است و ثانياً شايد در دسترس بسيارى از خوانندگان مشتاق نباشد.
به عقيدۀ برخى پژوهشگران، قبايلى از عرب، پس از سيل عرم، 2 از يمن به شمال هجرت كرده و از آنجا به شمال غربى و غرب انتقال يافته‌اند.
دروزيان، مدعى هستند كه آنان از آل تنوخ مى‌باشند كه همان هنگام، از يمن كوچيده و در حيره دولت آل منذر را تأسيس كرده‌اند و موقعى كه خسروپرويز، نعمان بن منذر را به قتل رساند، آنان به همراه دوازده طائفه از اشراف دولت به سرزمين حلب آمده و در قصبۀ معرّه، سكونت اختيار كرده‌اند. پس از ظهور اسلام و گسترش شعاع دعوت آن، تنوخيان مسلمان شده و به سپاه اسلام پيوسته‌اند و در فتح شام تشريك مساعى نموده و در منطقه‌اى محاذى خط امروزى بيروت - دمشق در سلسله كوه‌هاى غربى لبنان و اطراف، پراكنده شده‌اند و به قصد مرزبانى و حراست و حفظ امنيت، سازمان‌هايى به وجود آورده‌اند. پس از پيدايش حكومت فاطميان