27پاس ندارد، حقّ خدا را هم پاس نخواهد داشت. پس صلوات قدردانى از رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله است. اين مطلب درست است، ولى ما درصدد بيان اين مطلب نيستيم. گفته مى‌شود در ثواب صلوات كافى است بگوييم كه پيامبر در معراج ملكى را ديد كه از لحاظ امكانات وجودى، بسيار حسابگر بود. از جبرئيل پرسيدند: كار او چيست ؟ عرض كرد: او با امكاناتى كه دارد، حساب دانه دانۀ باران‌ها را مى‌كند. فرمود: پس بدين ترتيب، موردى نخواهد بود كه از حوزۀ آمارگيرى او بيرون باشد! عرض كرد: يا رسول اللّٰه يك مورد هست كه اين فرشته از حساب آن عاجز است، آن هم ثواب صلوات بر تو و آل تو است. ولذا ما در صلوات، خود را كنار مى‌كشيم و از خداوند مى‌خواهيم: خدايا ! تو خودت بر او خيرات و عنايات بفرست!
آنچه از مدينه بايد برد
در مدينه، وقتى اذان گفته مى‌شود، مى‌بينيم كه سيل جمعيت به سوى مسجدها به ويژه مسجدالنبى صلى الله عليه و آله سرازير مى‌شوند و كركرۀ مغازه‌ها پايين مى‌آيد و چون به كاسبى مراجعه كنيد، مى‌گويد: اكنون وقت نماز است، نه وقت كار. حال، به ايران توجه مى‌كنيم و به مساجد خودمان مى‌رويم، احساس مى‌كنيم كه گويى ما واقعاً اقليتى مذهبى هستيم. در وقت نماز اكثر مردم يا در خيابان‌ها راه مى‌روند و يا در مغازه‌ها مشغول خريد و فروشند.
در مكّه ومدينه هم، عده‌اى از ما حجّاج در خيابان‌ها هستيم و اين رفتار كه بر خلاف سنّت رسول اللّٰه است، ما را شرمندۀ خدا و رسول مى‌كند. احياى اين سنت در ايران كار ما نيست؛ بلكه كار حوزه‌هاى علميه، صدا و سيما، مطبوعات، فيلم سازان، دولت، سازمان تبليغات اسلامى و هيئت‌هاى