12كم‌اهميّت جلوه دهد و كبيره‌اى را صغيره يا مكروهى را گناه و يا مستحبّى را واجب قلمداد كند، گرفتار تفسير به رأى گرديده و دچار كج‌انديشى و انحراف از مسير تعليمات قرآن شده است. اگر ما قرآن را پيشواى خود قرار داده‌ايم - كه همين‌طور هم هست - بايد به خلق و خوى خود رنگ قرآنى بدهيم و خود را طبق موازين آن تربيت كنيم.
انسان در مقاطع و صحنه‌هاى مختلف زندگى، به فراخور وضعيتى كه پيش مى‌آيد، تكاليف خاصى بر عهده دارد كه عمل به آن سعادت دو جهان را در پى مى‌آورد و ترك آن موجب خسران و سقوط او مى‌شود.
اگر رابطۀ انسان با بندگان خدا رابطه الهى و طبق موازين قرآن باشد، موجب ترقّى و اوج معنوى است، و اگر اين رابطه، انسانى و اسلامى نباشد، باعث سقوط معنوى انسان مى‌شود. خداوند در سورۀ حجرات، به بيان ظرايف روابط فردى و اجتماعى سالم و انسانى مى‌پردازد و صفات زشت و برخوردهاى شيطانى با بندگان را معرفى مى‌كند.
اكنون مى‌خواهيم با نگاه قرآنى به مسائل حج بنگريم و اخبار دست اول را از آن به دست آوريم.ازآنجا كه قدم به قدمِ اعمال حج، هر كدام پيمان خاصّى با خداوند است. لذا اين نوشته را «پيمان پارسايى» ناميديم.
اميد است مورد استفادۀ خوانندگان محترم واقع شود.
ابوالفضل بهرام‌پور
تهران - بهمن‌ماه 1386ه . ش.