24جعفر كه از مكه خارج شده و به منطقۀ ينبع رفته بود، توانست نيروهايش را ساماندهى كند و مكه را از سليمانى‌ها باز پس گيرد. وى بار ديگر امارت و حاكميت مكه را در اختيار گرفت و مردم را به اطاعت خويش درآورد.

زان پس خطبه خواندن به نام مستنصر فاطمى را از سر گرفت. ¹

محمدبن جعفر كه زمانى پيش از آمدن صليحى امارت مكه را به طور مستقل در اختيار داشت، اكنون كه دوباره با زور سلاح شهر را از دست سليمانى‌ها گرفته بود، عنوان نيابت از صليحى را براى امارت، مناسب خود نمى ديد؛ به همين جهت از يمن اعلام استقلال كرد و كوشيد تا دايرۀ امارت خويش را توسعه دهد. وى به شهر حلى بن يعقوب كه از شهرهاى يمن در ساحل درياى سرخ بود، ² حمله كرد و در سال 456 بر آن تسلط يافت و هر آنچه در آن شهر متعلق به على بن محمد صليحى بود، تصاحب كرد. ³ وى با اين كار مى‌خواست نشان دهد كه مستقل عمل كرده و براى تسلط بر همه سرزمينى كه در دوره اسلافش تابعيت مكه را داشت - از جمله شهر حلى كه در طول قرون مورد نزاع امراى مكه و يمن بود - اصرار دارد. هدف ديگر وى از حمله به اين شهر، خروج از سلطه و حاكميت يمن و شوراندن يمنى‌ها بر ضد على صليحى بود. ⁴ گواه اين مدّعا آن است كه صليحى، از توسعه طلبى شريف مكه به هراس افتاد و با نوشتن نامه‌اى