22ناروا بر حذر داشت. ¹ على بن محمد صليحى، از ذى حجه سال 455 تا ربيع الاول 456 بر مكه امارت كرد و سپس تصميم گرفت به يمن شد. يكى از علل اين تصميم وى، شورش حسنى‌ها بود كه از وى خواستند تا محمد بن جعفر را به امارت مكه باز گرداند و او احتمال مى‌داد تا در اين زمينه با خطراتى روبرو شود. دليل ديگر، ترس وى از بيمارى وبا بود كه ميان سپاهش گسترش يافته و حدود هفتصد نفر از آنان را كشته بود. علاوه بر اينها، در وضعيت يمن هم تغييراتى پديد آمده بود كه او را مجبور به بازگشت مى‌كرد. ² وى پيش از بازگشت به يمن، خواسته اشراف حسنى را پذيرفت و محمد بن جعفر را به نيابت خود در مكه گماشت. ³

چنين مى‌نمايد كه حضور على صليحى در حجاز، سبب گسترش دعوت فاطمى تا مدينه منوّره شد. ⁴ علاوه بر اين، خليفۀ فاطمى هم تلاش كرد تا با انجام اقداماتى، رابطۀ خود با شريف مكه را تقويت كند. از اين روى القابى مانند «الشريف الاجل، نسيب الدولة و عزّها، مجد المعالى، و